Jimi was een rasperformer, Kurt schreeuwde alle emoties van zich af, Jim was 100% charisma en Amy had een gouden strot. En alle vier, Hendrix, Cobain, Morrison en Winehouse stierven op hun 27e. En Janis? Blueszangeres Janis Joplin had het allemaal: de stem, het charisma, de emoties, de performance en het voortijdige overlijden. Het verschil? Waar de andere leden van de beruchte 27-club ieder jaar meer postume glorie vergaren, raakt Janis Joplin langzaam uit zicht.

Hoe onterecht dat is verteld zangeres Kira Kool in de theatershow “A Night With Janis Joplin”. Waar tussen de bekende en onbekende nummers van Janis brieven worden voorgelezen die Janis schreef aan het thuisfront, meestal aan haar zus, aandoenlijke brieven die ze steevast afsloot met ‘Love, Janis’.

Uit die brieven valt op te maken dat Joplin een typisch gevalletje van ruwe bolster, blanke pit was. Die ruwheid kwam niet uit de lucht vallen. Intelligent, eigengereid, baldadig, biseksueel en bepaald geen schoonheid, kende Joplin een eenzame jeugd in het conservatieve Port Arthur, Texas. In haar studietijd werd het nog een graadje erger toen Janis, die eigenlijk een gewoon meisje wilde zijn, werd uitgeroepen tot lelijkste man van de campus. Je leest het goed.

In de licht feministische ‘Janis’, horen we hoe het verdriet en de frustraties een uitlaatklep vinden in de intense, pure, emotionele, schreeuwende en hakkelende bluesrock die Joplin maakte met Big Brother & the Holding Company en The Kozmik Blues Band. En in de nummers die haar beroemd zouden maken: ‘Ball and Chain’, ‘Cry Baby’, ‘Piece of my Heart’ en al die andere classics. Haar zoektocht naar acceptatie en liefde leverde haar niet alleen een karrenvracht aan mannelijke en vrouwelijke minnaars op, maar vooral een besef van chronische eenzaamheid. Wat uiteindelijk weer leidde tot een forse inname van alcohol en drugs.

Dit alles brengt Kira Kool met haar band, o.l.v. Bram Smeele, in een degelijke theatershow. Hierin komt naar voren dat het tragische leven van Joplin niet veel meer nodig had dan een portie ambacht en wat geduldig graafwerk. De hartverscheurende theatershow laat zien dat deze geweldige zangeres al bijna was vergeten. Want wat een strot, wat een performer, wat een vrouw!